Buka u životnoj sredini je oduvek predstavljala veoma važan faktor kvaliteta života, od antičkih do modernih vremena.
Sa povećanjem gradskih anglomeracija i broja stanovnika u njima problem buke je postajao sve izraženiji jer svaka ljudska aktivnost proizvodi određeni nivo buke, direktno i indirektno.
Među brojnim negativnim psihološkim posledicama koje se kod stanovništva ugroženog komunalnom bukom mogu očekivati, remećenje spavanja smatra se osnovnim i najvažnijim. Na osnovu nivoa buke, u najvećem broju zemalja limit ustanovljen za neometano spavanje je 30 dB u zatvorenim prostorijama.
Potencijal uznemiravanja bukom u velikoj meri zavisi od vremenskog toka. Isprekidana buka ima negativnije efekte na spavanje od stalne, posebno u periodima dubokog spavanja jer nagle promene u oscilaciji zvuka dovode do buđenja.
Potencijal uznemiravanja bukom takođe zavisi i od frekvencijske raspodele buke. Tonalna buka koju karakteriše pojedinačna frekvencijska komponenta koja se čujno izdvaja iz ukupnog zvuka poseduje vrlo visok potencijal za uznemiravanje.
Najpoznatiji primer tonalne buke jeste zvuk koji proizvode komarci, sličan frekvencijski sadržaj može se naći i pri radu raznih elektromotora i ventilacionih sistema. U dosadašnjim terenskim i laboratorijskim studijama dokazano je da buka produžava vreme neophodno da se zaspi, čini spavanje površnim i dovodi do čestih buđenja.
Efekti povišenog nivoa buke posle buđenja ispoljavaju se u vidu umora, smanjenja radne sposobnosti i dugoročnim psiho-socijalnim i zdravstvenim efektima. Izlaganje povišenom nivou buke takođe se izučava i kao faktor rizika kardiovaskularnih oboljenja, primarno arterijske hipertenzije i ishemijske bolesti srca.
