Novo istraživanje Univerziteta Ajova zaključuje da je u evropskoj populaciji muški nos otprilike 10% veći od ženskog. Naučnici pretpostavljaju da razlika u veličini nosa nastaje zbog razlika među polovima u građi i potrošnji energije.
Muškarci u opštem smislu imaju više mišićne mase, što zahteva više kiseonika za mišićno tkivo kako bi ono raslo i bilo neoštećeno. Veći nos podrazumeva da se može udahnuti više kiseonika u organizam, u krv koja opskrbljuje mišiće.
Naučnici su primetili da se razlike u veličini nosa između muškaraca i žena počinju pokazivati u dobi od 11 godina, kad nastupa pubertet.
Fiziološki gledano, muškarci počinju razvijati veću mišićnu masu od 11 godina života, dok žene nakupljaju više masnog tkiva. Istraživanja od pre su pokazala da za vreme puberteta kod muškaraca se otprilike 95% povećene telesne mase odnosi na nemasno tkivo (poput mišića), u u poređenju s 85% kod žena.
“O ovoj vezi se već duže diskutuje u literaturi, ali ovo je prvi put da je provedeno longitudinalno istraživanje koje želi utvrditi kako je veličina nosa povezena s veličinom tela u muškaraca i žena,“ kaže Nathan Holton, profesor na Univerzitetu Iowa na Odseku za stomatologiju i glavni autor istraživanja koje je objavljeno u časopisu “Americal Journal of Physical Anthropology“.
“Pokazali smo da s povećanjem telesne mase kod muškaraca i žena za vreme puberteta, muškarci pokazuju neproporcionalni rast nosa. Taj neproporcionalni rast nosa ide zajedno s nekim drugim promenama,poput količine kiseonika koja je potrebna metabolizmu, zahtevima za dnevnim unosom odgovarajuće količine energije u telo, tokom tok rasta.”
Takođe objašnjava zašto je naš nos manji od noseva naših predaka, među ostalima i Neadertalaca. Razlog tome je činjenica da su naši daleki preci imali veću mišićnu masu, te su morali imati veće noseve kako bi im mišići dobivali dovoljno kiseonika . Moderni ljudi imaju manje mišićne mase, pa mu ni veći nos nije potreban.
“Nos se je smanjio jer naša tela zahtevaju manje kiseonika od drevnih ljudi,“ nastavlja Holton, i napominje da su i prsni koš i pluća manja kod modernog čoveka, što samo osnažuje ideju da više ne trebamo toliko kisonika da zadovoljimo naše potrebe, koliko je kiseonika trebalo našim davnim precima.“
Holton i njegov tim su pratili veličinu i rast nosa 38 pojedinaca evropskog porekla uključenih u projekt “Proučavanje rasta ličnih kostiju i lica” u dobi od 3 godine pa do srednjih dvadesetih godina žvota. Merenja su se provodila na vanjskom delu nosa i unutrašnjosti nosa u redovnim razmacima i na svakom pojedincu.
Naučnici su otkrili da devojčice i dečaci generalno imaju istu veličinu nosa, od rođenja do počenog stadijuma puberteta (oko 11. godine). Od tog se vremena počinje nazirati razlika, pokazuju merenja.”Čak iako su im tela iste veličine kao i žensko telo,“ objašnjava Holton, “muškarci opet imaju veće noseve. A tek se u pubertetu počinje pokazivati ta razlika”
Još jedan zanimljivi aspekt istraživanja je i uticaj tog istraživanja na našu percepciju nosa. Nos nije samo središnji ukras lica, već je i vredan produžetak našin pluća.
” Prema tome, možemo ga smatrati nezavisnim od lobanje i tešnje povezanim s ostalim aspektima ljudske anatomije,“ završava na klraju Holton.
